Różnicowanie się komórek

Można przypuszczać, że obok kwasu P-indolooctowego w procesach wzrostowych biorą udział także inne naturalne substancje wzrostowe. Już dawno wyizolowano z moczu ludzkiego, dokąd dostały się z pokarmu roślinnego, jeszcze dwie inne substancje wzrostowe o zupełnie odmiennej budowie chemicznej. Ich rola w procesach wzrostu rośliny jest jeszcze przedmiotem sporów. Niektórzy badacze uważają, że są to właściwe substancje katalizujące wzrost plazmy, a kwas P-indolooctowy działa tylko jako ich aktywator. W sposób syntetyczny otrzymano wiele bardzo różnorodnych związków chemicznych, które wywierają na wzrost wpływ podobny do działania kwasu fi-indolooctowego. Obok związków zbliżonych do kwasu B-indolooctcwego (na przykład kwasu indolomasłowego) wymienić tu należy przede wszystkim pochodne naftalenu (kwasy naftalenooctowy, P-naftalenooctowy, naftalenooksyoctowy) i pochodne fenolu (kwas dwuchlorofenoksyoctowy — 2,4-D), a następnie pochodne kwasu benzoesowgo. Wszystkie wymienione substancje znajdują dziś szerokie zastosowanie praktyczne, m. in. do zwalczania chwastów w zbożu (wyższe stężenia substancji wzrostowych hamują silniej wzrost roślin dwuliściennych niż jednoliściennych), do zahamowania przedwczesnego opadania owoców itp. Wzrost plazmatyczny prowadzi do zwiększenia się masy plazmy, wzrost elongacyjny — do właściwego powiększenia się objętości komórki, ostateczne zaś ukształtowanie się jej odbywa się w czasie procesów nazywanych różnicowaniem się. W czasie wzrostu elongacyjnego błona komórkowa nie rośnie równomiernie na całej powierzchni. Przy równomiernym wzroście każda komórka rozwijająca się osobno musiałaby przybierał kształt kulisty. W większości przypadków wzrost odbywa się tylko lokalnie; komórka, początkowo sześcienna, przybiera kształt cylindryczny, wydłużając się nieco lub rosnąc tylko szczytem (glony, strzępki grzybni, rurki mleczne) przybiera postać włókna lub rury — rozgałęzia się. [przypisy: kołki sprężyste, gablota ogłoszeniowa, hologramy els ]